Verbouwing
De daaropvolgende weken gingen we dicht voor een verbouwing. Om ons klaar te maken voor de rest van het jaar. We pakten de hotelbar aan en dompelden ‘m compleet onder in Riche stijl. Met resultaat. Ook achter de schermen werd er keihard gewerkt aan de menukaarten en programma’s voor onze gasten. We gingen weer open en zaten lekker vol. De ene na de andere wandeling en muziekavond werd georganiseerd voor onze gasten. We haalden alles uit de kast. Totdat corona om de hoek kwam kijken…
De toch niet-zo’n-ver-van-ons-bed-show
Wat eerst nog een ver-van-ons-bed-show leek, werd werkelijkheid. Op die beruchte zondag 16 maart, kwam het bericht dat ons hotel moest sluiten. Het eerste wat er door ons heen ging was: “Wat nu?”. De eerste dagen hebben we de tijd genomen om alles te laten bezinken. Even niks, even samen zijn met elkaar om het te beseffen. We besloten onze zorgen opzij te zetten en zetten onze schouders eronder. Iedere week kwamen we samen met ons team. We stonden er samen in en moesten er samen uit zien te komen. We wisten al snel dat we creatief moesten zijn. Maar hoe? Wat het ook mocht zijn dat we zouden verzinnen, ons team zou ons helpen. Iets dat zo bijzonder voor ons was. Dan pas zie je hoe waardevol een vast team is. We kregen zoveel steun. Ook kwam het ene naar het andere kaartje binnen van onze vaste gasten. Om ons te laten weten dat ze aan ons dachten.
Slapeloze nachten vs. dagenlang klussen
Creatieve oplossingen werden er gevonden. We besloten de handen uit de mouwen te steken, letterlijk. Er werd geschuurd, geverfd en vloeren werden gelegd. Ieder teamlid hielp mee. Na een periode van slapeloze nachten en dagenlang klussen, mochten we op 20 mei weer open. Samen gingen we ervoor. Op naar een fantastische zomer, maar hoe run je een hotel in coronatijd? Dat was nog wel even zoeken. Zoeken naar de juiste modus. We konden opeens niet meer in kamers tellen, maar moesten tellen in beschikbare stoelen in ons restaurant. Toch werd dat modus snel gevonden. 1 juli werd de horeca geopend en Valkenburg kwam weer tot leven. Net als ons hotel. In de winkelstraten liepen mensen, de terrassen zaten ‘vol’ en we mochten de ene naar de andere hotelgast verwelkomen. We hadden een goede zomer en genoten volop.
Opnieuw coronatwijfels
In september begonnen de ‘coronatwijfels’ opnieuw. Premier Rutte en zorgminister Hugo de Jonge noemden het op 18 september de ‘tweede golf’. De maatregelen werden opnieuw aangescherpt. De horeca ging dicht en we waren genoodzaakt ons hotel te sluiten. Gewoon omdat we niet konden doen, wat we zo graag doen: mensen verwelkomen, samen zijn in ons hotel, een avondvullend programma aanbieden, uitjes organiseren. Het had geen zin. Emotioneel was dit voor ons het zwaarste punt. We wisten namelijk bijna zeker dat we de rest van het jaar dicht zouden blijven. We probeerden te overleven op alle mogelijke manieren en besloten het klussen voort te zetten. Opnieuw zetten we onze schouders eronder, werkten we met z’n allen keihard aan het ‘pimpen’ van ons hotel. Tussendoor bleven we af en toe een dagje thuis. Om even op adem te komen, niet van het klussen, maar van de verschrikkelijke situatie waarin we zaten en nog altijd zitten.
2021
Hoewel we begin december nog van plan waren om in de laatste twee weken van het jaar de deuren van het hotel te openen, hebben we ook die plannen moeten laten varen na de afkondiging van de harde lockdown medio december. Het is niet anders, het mocht niet zo zijn. Al onze hoop is nu gevestigd op 2021. Dat dat het jaar mag worden waarin we weer mogen doen wat we het allerliefste doen en waar we zo keihard voor gewerkt hebben. Dat we onze deuren weer mogen openen, onze gasten mogen verwelkomen en hen kunnen laten genieten van een verblijf in ons ‘thuis’ en ons fijne Valkenburg.”
